Heto na naman ako, naghihintay na naman sa liwanag ng bukas,
Sa pagtatapos ng napakalungkot na gabing ito.
Hinihintay na baka dumating pa ang panahon
Na ang " TAMA " ay mapalitan na ng " PWEDE ".

Mahal, kaylan kaya makakahinga ng maluwag itong mga unan ko,
Itong mga unang basa at kaawa-awang saksi sa bawat pagpatak ng mga luhang hinahanap parin ay ikaw.

Maibabalik pa kaya natin ang tamis ng kahapon?
O hahayaan na lamang itong tangayin ng agos ng kasalukuyan?
Bubuhayin pa kaya itong pag-ibig nating pilit pinapatay ng pagkakataon?
O hahayaan mo na lang akong masugatan at patuloy na ipaglaban
Ang pag-ibig nating inayawan mo na?

Mahal, bakit kaylangan mong iparamdam na ayaw mo na?
Bakit pilit mo pang inuukit sa puso ko

ang mga katagang " tama na "
Hindi ko naman ipagpipilitang ipagpatuloy pa
Itong pag-ibig nating isinuko mo na.